22 Kasım 2010 Pazartesi

ışık, biraz daha IŞIK..


İçeri girdi. girişten başlayarak tüm ışıkları teker teker yaktı. koltuğun arkasına hızla ilerledi. ayakkabıları hala ayağındaydı. çantası omzunda.fişi taktı.abajur az da olsa aydınlattı salonu.koridora doğru yürüdü.karanlıktı.biraz daha ışık için buzdolabının yanında düğmeyi aradı gözünü koridordan ayırmadan.yandı.biraz daha ışık.en sevdiği bölüm şimdi başlamıştı.bunu yaparken kendini başka yerlerde hayal ederdi.saniyeler sürerdi sadece.başka bir evde, başka bir koridorda,başka biri olurdu.düğmeyi çevirdi.yavaşça aydınlanan koridorda bir an için yoktu.soluna uzandı.düğmeye bastı ve hızlıca açtı banyonun kapısını.temiz.hemen kafasını sağa doğru çevirdi vakit kaybetmeden.en zorlusu burasıydı.hemen önünde ve sağında iki kapı daha.önce sağ kapıya davranırsa içeri girdiğinde düğmeyi açana kadar geçen zaman içinde arkasında kalan koridoru göremeyecekti.önündeki kapıya yürüseydi henüz aydınlanmamış olan diğerinin önünden savunmasızca geçmiş olacaktı.hep tereddütte kalmıştı.kısa sürdü.sağındaki kapıya yürüdü.ardına kadar açtı.bir adım geriden düğmeyi aradı.ışık.hemen çevirdi kafasını hızlıca atıldı son kapıya.aynı anda hem düğmeyi hem kapıyı açtı.odanın ortasına kadar yürüdü.rahattı.son odadaydı.arkasında karanlık köşe bırakmamıştı.birden bir şeyin koridordan hızlıca salona doğru geçtiğini gördü.gördü mü?sadece gözünün ucuyla.dev adımlarla salona koştu.balkon kapısı açıktı.tereddüt etmek yoktu artık.hemen perdeyi açtı.yok.o anda beyninde şimşekler çaktı.gözünde ani bir ışık parlaması sanki.bir kapı daha kalmıştı.her zaman çantasını bıraktığı koltuğun yanında bir kapı daha.salon içinde bir oda daha.hemen kendine geldi.rahat bir nefes aldı.kapı oynamamıştı bile.oynasa bilirdi.oynasa bunu tüm komşular bilirdi nerdeyse.ahşap kapı öylesine kükrerdi ki oynadığında ona hak verirdiniz.yine de baktı.temkinliydi.sadece bir göz yanılsaması olduğuna inandı.ve tüm bu aydınlıkta artık içi rahat ayakkabılarını çıkarttı.çantasını yine aynı yere,koltuğun üstüne bıraktı.açtığı gereksiz bütün ışıkları bir bir söndürdü.masanın üzerinden bir çikolata attı ağzına.

Kendine ayırabildiğini sandığı tek akşamda oturduğu yerden devam eden göz yanılsamalarıyla günü bitirdi.böyle bitmemeliydi tatili..