17 Ocak 2011 Pazartesi

Brazzaville: Asteroid Fields

yollara vesiledir..



bahçalarda kereviz gel bize bazı bazı..!

kısa zaman önce dostlarımdan ikisini yurt dışına uğurladım.aslına bakarsanız pek dost canlısı bir tip sayılmam.bir elin parmakları kadarlar diyebilirim.zor bulunduğunda kolayca bırakamıyorsunuz diyeceğimi düşündünüz, ama o da öyle olmadı.gidişleri üzmedi beni.üzülseydim,hatta bir parça ağlasaydım arkalarından kim bilir herkes onları ne kadar sevdiğimi söyleyecekti.ama kazın ayağının öyle olmadığını ben öğrendim.onlar adına mutluyum,hatta onlar adına heyecanlanıyorum bile diyebilirim dürüstçe.yakın olduğumuzu biliyor ve bu durumdan keyif alıyorum.bencil olmak istemiyorum.yanımda olmalarını isteyecek kadar zavallı mıyım?hayır bir parça zavallıyım ama bu o parça değil..

15 Ocak 2011 Cumartesi


vayy dedim aç mısın?hem de nasıl dedi utanmadan arsızca.dudağının kenarında belirdi bir an sinsi sırıtış.yılan gibi.kendini yılana benzeten birini daha duymamıştı.içinden dedi,ben duymadım.tahmin ettim.neye benzediğini kendinden başka kim bilebilirdi.ve benden.o sırıtış yüzünden silindiğinde bildiğini anladı.itiraf başlangıçtı sadece.gerisi gelecekti.bekledi.kafasının içinde kendine ettiği tüm sözler,küfürler,yeminler bir an dökülüverdi.hepsini yakaladım.sustu.daha fazla açık etmek istemedi.ne istediğini biliyorum dedim.gözümü kararttım.değişim şarttı.sormalıydım.hala açtı.zorladım.bildiğini biliyorum dedi.ne istediğimi biliyorum.yemenin elzem olduğu şeydi,yaşamının onunla beslenmene bağlı olduğu şey.şeydi..meyveydi sözgelimi.kitaptı.filmdi.müzikti.sigaraydı..ihtiyacın olan diğer şeylerin arasındaydı.yanındaydı.arkasındaydı.üstündeydi..adı kimilerince konulmuş ama seslendirilmişti yalnız.nasıl doyarım?dedi,sustu yine.yüzü bulandı,gözleri kendini nasıl ele vereceğini geçirdi içinden.gördüm.bir andı.geçti gitti..